Najczęściej stosowany na budowach sposób oparcia krokwi na murłacie nie jest najmocniejszy, za to prosty do wykonania. Polega on na zrobieniu tylko w krokwiach prostego zaciosu, na którym opierają się one na murłacie. Jakie wymiary powinien mieć zacios?
Tekst TOMASZ RYBARCZYK
Łączenie elementów więźby dachowej jest bardzo ważną kwestią. O tym, jak wiele jest możliwości, najlepiej wiedzą cieśle.
Technika montażowa rozwija się bardzo szybko, więc jest coraz więcej możliwości stosowania nowoczesnych i wygodnych do użycia łączników mechanicznych. Sprawdzone i chętnie stosowane są również różnego rodzaju łączniki ciesielskie. Wszystko po to, by połączenie było mocne i trwałe oraz po to, by uprościć pracę wykonawcom. Pomimo tych wszystkich ułatwień wciąż wykonuje się połączenia ciesielskie. Jednym z nich jest połączenie krokwi z murłatą oraz krokwi z płatwią.
Oparcie krokwi na murłacie i na płatwi można wykonać w różny sposób, na przykład wykonać zacios i zastosować wkręt lub też wykonać połączenie bez zaciosu oraz zastosować łączniki ciesielskie i wkręty.
Jeśli chodzi o oparcie krokwi za pomocą zaciosu, to przy projektowaniu konstrukcji więźby dachowej projektant zazwyczaj przyjmuje wymiary zaciosu krokwi w miejscu oparcia jej na murłacie i na płatwi (jeśli jest). Ta informacja powinna być podana na przykład na rysunku konstrukcyjnym więźby dachowej. Jeśli jej nie ma, wykonawca powinien zapytać o to kierownika budowy.
Wśród błędów najczęściej spotykanych na budowie dotyczących tego detalu jest wykonanie zaciosu o nieodpowiednim kształcie lub wymiarach. Zacios nie może być za głęboki (nie powinien być większy niż 1/3 wysokości ich przekroju), by zbytnio nie osłabiał krokwi, zwłaszcza wtedy, gdy dach ma duże okapy. Dlatego powinno się go wykonać zgodnie z założeniami projektowymi, które przyjął projektant.
