Membrany dachowe, zwane również foliami dachowymi, są nowoczesnym materiałem, zastępującym papę układaną pod docelowe pokrycie dachowe. Są łatwiejsze do ułożenia i lżejsze niż papa na sztywnym poszyciu, a dzięki swoim właściwościom skutecznie zabezpieczają poddasze i warstwę izolacji termicznej przed wilgocią i wiatrem. Są niezbędne.
Największym wrogiem budynku jest wilgoć. Zatem powinniśmy go chronić zarówno przed wilgocią, która może dotrzeć do wnętrza, jak i tą, która wewnątrz jest generowana: normalna czteroosobowa rodzina w ciągu jednej doby produkuje do 15 l wody w postaci pary wodnej. O ile jedne generujące parę czynności jesteśmy w stanie ograniczyć (gotowanie, pranie, gorące kąpiele), o tyle innych nie – para jest bowiem głównym składnikiem wydychanego przez nas powietrza. Wilgoć niszczy budynek na wiele sposobów, które można podzielić na dwie najważniejsze grupy:
- straty, usterki i zniszczenia przez wodę/parę wodną,
- zniszczenia przez drobnoustroje, namnażające się w zawilgoconym środowisku.
Co robi wilgoć?
Wszędzie tam, gdzie dochodzi do zawilgocenia materiału izolacyjnego (na przykład wełny mineralnej), powiększa on swoją masę i pod tym ciężarem się obsuwa. Znane są sytuacje, że źle zabezpieczona wełna mineralna „spłynęła w dół”, pozostawiając bez ocieplenia aż 50% powierzchni dachu skośnego. Ale nawet, gdyby się nie zsunęła, to parametry wilgotnej izolacji termicznej pogarszają się w znacznym stopniu, co odczujemy płacąc więcej za ogrzewanie wiecznie niedogrzanych przestrzeni, bo tracących ciepło przez mokre izolacje.
Co robią grzyby?
Ciepło i wilgoć to idealne warunki dla namnażania się grzybów i innych drobnoustrojów. A te są groźne zarówno dla domowników (toksyny i alergie), jak i samego budynku. Znane są przykłady opuszczenia domu w obawie przed zawaleniem, ponieważ grzyby (pleśnie) tak bardzo naruszyły elementy nośne (więźbę dachową lub drewniany szkielet budynku). W domach bez drewnianego szkieletu nie jesteśmy również całkiem bezpieczni – grzyb może na wylot spenetrować również tradycyjną ścianę murowaną.
Paroprzepuszczalność to podstawa
Paroprzepuszczalność membran określa się za pomocą parametru Sd. Wartość Sd dla danej membrany odnosi się do grubości warstwy powietrza (wyrażonej w metrach) o takim samym oporze dla pary jak ta membrana. Dla przykładu, niezwykle wytrzymała membrana dachowa mdm® Ventia Neo 200 charakteryzuje się wysoką paroprzepuszczalnością – Sd=0,12 [m], co oznacza, że stawia taki sam, znikomy opór dyfuzyjny jak warstwa powietrza o grubości 12 cm. Jednocześnie, dzięki swojej wodoszczelności, membrana stanowi skuteczne zabezpieczenie przed deszczem i śniegiem podwiewanym pod pokrycie dachowe.
Z czego składa się membrana?
Membrany dachowe to produkty zaawansowane technologicznie. Sercem membrany jest film funkcyjny, który ma właściwości dyfuzyjne (zdolność do przepuszczania pary wodnej) i wodoszczelne. Dzięki niemu membrana „oddycha” – umożliwia odparowywanie wilgoci nagromadzonej w konstrukcji dachu podczas budowy i uwalnianej przez materiały budowlane jeszcze przez wiele miesięcy po oddaniu budynku do użytkowania.
