Opracowanie Iwona Szczepaniak
System z pianką PIR. Tego rodzaju systemów jest na rynku najwięcej. Podstawowym ich elementem są płyty z twardej zamkniętokomórkowej pianki poliizocjanurowej (PIR) o współczynniku przewodzenia ciepła λ wynoszącym 0,022-0,024 W/mK. Płyty mogą być z obu stron zabezpieczone folią aluminiową (stanowiącą ekran odbijający zimą ciepło do wnętrza budynku), a od góry także membraną wstępnego krycia. Membrana mają dodatkowo zakładki z samoprzylepnymi brzegami. Dzięki temu montaż jest prostszy, tańszy i nie powoduje ryzyka doboru niewłaściwego produktu. Dodatkowo krawędzie płyt są wyprofilowane w zamek pióro-wpust, co eliminuje w izolacji dachu efekt mostka termicznego.
Ten rodzaj izolacji na krokwiowej można także stosować do montażu między krokwiami i pod krokwiami. Ważne jest również to, że płyty mają odpowiednią odpornością na nacisk minimalnie 150 kPa (zbyt niska odporność na nacisk zwiększa ryzyko niestabilności podłoża pokrycia i rozszczelnienia całego dachu).
Płyty izolacyjnie układa się zapewniając mijankowe położenie styków płyt, rozpoczynając od okapu w kierunku kalenicy. Łatwo je dopasować do takiego układu, ponieważ docinanie płyt jest niezwykle łatwe i szybkie. Wystarczą do tego podstawowe narzędzia, takie jak piła do drewna lub do metalu. Do wykonywania cięcia należy założyć okulary ochronne.
Pierwsza warstwa płyt opiera się na belce okapowej, stanowiącej zabezpieczenie przed zsuwaniem się warstw izolacji z dachu. Ze względów pożarowych na styku warstwy izolacji termicznej z kominami spalinowymi i dymowymi powinno być stosowane wypełnienie z wełny mineralnej.
W kalenicy ostatnie rzędy płyt należy połączyć ze sobą tak, aby powstałą po cięciu szczelinę można było wypełnić pianką niskoprężną i skutecznie zabezpieczyć taśmą uszczelniającą. Zaleca się, aby szczelina nie była szersza niż 20 mm. W celu odprowadzenia wilgoci dostającej się pod pokrycie dachowe, nakrokwiową izolację termiczną zabezpiecza się membraną wstępnego krycia (w kalenicy układa się ją z dwóch stron dachu, na zakładkę) lub – w przypadku zastosowania szczelnej termoizolacji – styki płyt zakleja się taśmami samoprzylepnymi.
Płyty i ułożoną na nich membranę mocuje się kontrłatami. Na wentylowane dachy z izolacją nakrokwiową najczęściej stosowane są kontrłaty o przekroju 40×60 mm lub 40×80 mm.
Mocowanie izolacji od zewnątrz wymaga zastosowania wkrętów stalowych osadzanych w krokwiach pod kątem (zalecanym przez producenta) do płaszczyzny dachu. Ten sposób redukuje zginanie łączników i zapewnia ich optymalną pracę statyczną. Dla zachowania kąta nachylenia łączników podczas montażu używa się odpowiednich szablonów.
System z wełną mineralną. Izolacja nakrokwiowa jest wykonana z płyt ze szklanej wełny mineralnej o współczynniku λ = 0,038 W/mK. Od zewnątrz jest ona chroniona membraną wstępnego krycia, a od wewnątrz – paroizolacją o zmiennym oporze dyfuzyjnym, która „otwiera się” latem i „zamyka” zimą. Dzięki temu wilgoć swobodnie przenika przez warstwę izolacji. System wymaga użycia desek montażowych 160 x 25 mm, na których układa się płyty izolacji, oraz wkrętów do mocowania kontrłat przez warstwę ocieplenia.
System z wełną drzewną. Te płyty izolacyjne o bardzo dużej twardości składają się z naturalnych włókien drzewnych i są produkowane według sprawdzonej “mokrej metody”. Poszczególne warstwy płyt są ze sobą łączone bez dodatku klejów, a rolę środka scalającego pełni naturalny składnik drewna – lignina. Ich deklarowany współczynnik przewodzenia ciepła λ wynosi odpowiednio 0,046 W/mK. Ze względu na parametry tego rodzaju izolacja jest uzupełnieniem ocieplenia dachu z mat izolacyjnych z wełny drzewnej układanych pomiędzy krokwiami od wewnątrz. Jej zaletami są duża bezwładność cieplna i otwartość dyfuzyjna oraz odporność na działanie czynników atmosferycznych takich jak wysoka i niska temperatura, a także promieniowanie UV.
Płyty z wełny drzewnej mają wszystkie krawędzie wyprofilowane w sposób zapewniający wiatroszczelność i ułatwiający odprowadzenie wody. Dodatkowe zaklejanie szczelin fabrycznie wyprofilowanych styków płyt nie jest z reguły wymagane w dachach o nachyleniu połaci minimalnie 16°. Przy nachyleniu połaci 10-16°, konieczne jest dodatkowe zabezpieczenie połączeń płyt taśmami klejącymi lub masami uszczelniająco-klejącymi. Masę w formie strużki o średnicy około 5 mm rozprowadza się równomiernie, nieprzerwanie na około 1/3 powierzchni pióra, zaczynając od jego strony wewnętrznej, czyli od strony, z której pióro wychodzi z płyty. Po połączeniu płyt masa musi częściowo „wypłynąć” na zewnątrz powstałej spoiny – należy ją wówczas rozetrzeć na równo po powierzchni płyt.
Izolacja nakrokwiowa z płyt wełny drzewnej może być do 4 tygodni dachem tymczasowym, a do 12 tygodni może pozostać bez pokrycia zasadniczego.
