Ta część kościoła św. Wojciecha w Białymstoku, wybudowanego w 1912 roku, wymagała rekonstrukcji po doszczętnym spaleniu w pożarze w 2013 roku. Nie było dokumentacji technicznej (oryginalna dokumentacja budowy kościoła zaginęła), więc projekt iglicy wykonano na podstawie starych fotografii.
Projekt i wykonanie JAN GRYCUK
Na potrzeby wytwarzania poszczególnych elementów wykonano prototypowe szablony, w szczególności oczepów. Realizacja została uznana nowatorską w zakresie przygotowanej dokumentacji, sposobu wytwarzania elementów na budowie oraz montażu.
Ważnymi etapami całego przedsięwzięcia były: przygotowanie dokumentacji wykonawczej, wybór dostawcy tarcicy oraz przemyślany sposób wykonania konstrukcji. Wszystkie elementy składowe konstrukcji zostały narysowane w postaci pojedynczych rysunków z widokami, przekrojami oraz w 3D. Rysunki złożeniowe wskazywały miejsca ich montażu.
Wykonanie konstrukcji oraz jej pokrycia zostało przeprowadzone w ciągu trzech letnich miesięcy. Wieża została podzielona na trzy sekcje montażowe, które złożono na dole na specjalnie przygotowanej i idealnie wypoziomowanej platformie, a następnie przetransportowano w kilkutygodniowych odstępach na górę i tam – na wysokości 40 m – ostatecznie montowano.
Całkowita wysokość konstrukcji wynosi 22,5 m, a podstawa wieży znajduje się na wysokości około 32,0 m. Nowa konstrukcja waży około 25-26 ton. Do jej wykonania użyto suszonego przemysłowo i czterostronnie struganego drewna dębowego oraz sosnowego, a także – ze względu na zalecenia Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków – pokrycia z blachy miedzianej układanej w technice karo. Są to płytki o wymiarach 30 x 30 cm, zaczepione jedne o drugie.
Renowacja iglicy wymagała zastosowania tych samych zasad, według których pierwotnie wzniesiono wieżę. Przyjęto koncepcję często stosowaną w okresie historycznym – budowę na świadka. Konstrukcję nośną tworzy centralny element pionowy z poziomymi kleszczami, krzyżującymi się pod kątem prostym. Powoduje to dużą sztywność szkieletu, a zarazem cały czas jest utrzymywana pionowa oś prowadząca iglicy, pozwalająca przedłużać kolejne segmenty.
