Badanie przeprowadzane co roku przez Ministerstwo Edukacji Narodowej wskazuje jednoznacznie – dekarz to zawód deficytowy. Tak naprawdę, nie ma szczególnie dużych wymagań, które mogłyby dyskwalifikować potencjalnego kandydata. Jest za to kilka warunków, które bezwzględnie należy spełnić.
Tekst ARTUR BEDNARSKI
Zacznijmy od tych mniej przyjemnych aspektów.
Praca na dachu wiąże się z wysiłkiem fizycznym i stałym przemieszczaniem się. Każdy dach jest w innym miejscu. Rzadko zdarza się praca obok domu. Często trzeba się liczyć z wyjazdami na budowę, które wyłączają z życia prywatnego na kilka, kilkanaście dni. Pracę zaczyna się dość wcześnie, a kończy zależnie od presji czasu – jeśli w kalendarzu szefa zbliża się termin kolejnego zlecenia, może się zdarzyć, że z budowy zejdzie się dopiero przed zachodem słońca.
Plusem jest to, że dniówka będzie większa niż przy pracy przez 8 godzin.
Ciągłe podnoszenie materiałów, sięganie po nie, trwanie w niewygodnej pozycji, tak charakterystyczne dla sposobu pracy dekarza, wymaga sprawności fizycznej. Nie ma co ukrywać: aby zostać dekarzem z pasją trzeba lubić pracę w terenie, na wolnym powietrzu i nie bać się wysokości.
Praca w tym zawodzie dzieli się na dwa wyraźne etapy.
Pierwszy z nich na ziemi – najczęściej w warsztacie lub obok budynku, drugi – na dachu. Podczas wykonywania robót na wolnym powietrzu mogą być uciążliwe zmienne warunki atmosferyczne (które skutecznie potrafią utrudnić prace, a nawet je wstrzymać), hałas – zwłaszcza przy mechanicznym cięciu blach, a podczas zgrzewania mas bitumicznych – nieprzyjemny zapach. Łączenie blach przez lutowanie powoduje ulatnianie się różnych gazów.
Jednak największym utrudnieniem i niebezpieczeństwem tej pracy jest ryzyko upadku z wysokości i skaleczenia, zwłaszcza przy obróbce blachy. Absolutnie niezbędne są właściwe zabezpieczenia – uprzęże asekuracyjne, odpowiednia odzież, obuwie czy rękawice.
Żeby zostać dekarzem nie wystarczą same dobre chęci.
Dekarz musi być osobą wszechstronną. Nie tylko dobrym fachowcem w swej branży, nie tylko dobrym rzemieślnikiem, ale przede wszystkim musi myśleć i być odpowiedzialny. Na co dzień roboty wykonuje się w grupie, dlatego trzeba lubić pracę zespołową, a przede wszystkim umieć komunikować się z innymi. W zgranej ekipie, składającej się z osób pracowitych i bezkonfliktowych, robota „idzie” szybko i sprawnie. Nie zwraca się uwagi na zmęczenie spowodowane hałasem i pracą po godzinach, kiedy gonią terminy.
Wykonanie dachu jest nie tylko pracą rzemieślniczą.
Często balansuje ona na granicy artyzmu. Dlatego ważne są precyzja, dobra koordynacja wzrokowo-ruchowa, umiejętności manualne i plastyczne, wyobraźnia przestrzenna, a czasami także zainteresowania o charakterze artystycznym. Trzeba umieć planować lub wyobrażać sobie układ elementów na dachu. Wykonując jeden etap trzeba myśleć o tych, które będą robione później. Wymaga to skrupulatności i dokładności.
Zwykle dekarze pracują jako fachowcy do konkretnego zlecenia, czyli wykonują wolny zawód. Dlatego umiejętność odnajdywania się w nowych sytuacjach, radzenia sobie z nowymi problemami oraz przekonywania do swoich koncepcji innych są bardzo ważne.
Wybierając zawód dekarza trzeba również pamiętać, że praca wymaga ciągłego podnoszenia swoich kwalifikacji.
Branża budowlana wciąż się rozwija: na rynku pojawiają się nowe materiały i technologie. Do ich zastosowania i – co ważne! – otrzymywania korzystnych zleceń nie wystarczy podstawowa wiedza i umiejętności zdobyte w szkole. Poświęcony czas, trud i ryzyko z pewnością wynagrodzi ostateczny efekt w postaci efektownego dachu i kolejnych zleceń. Aby sprostać wymaganiom, młodzież ma możliwość podjęcia nauki zawodu w szkole branżowej I stopnia, wraz z kontynuacją przez kolejne 2 lata w szkole II stopnia, lub przez 5 lat trybem jednolitym w zawodzie technik dekarstwa, który od 1 września 2021 roku pojawi się w ofercie edukacyjnej.
Nowy zawód wprowadza szereg nowości do kształcenia branżowego dekarzy – najważniejszą z nich jest nowa kwalifikacja: BUD.27 Organizacja i kontrola wykonywania pokryć dachowych oraz sporządzanie kosztorysów. Dzięki temu absolwent szkoły, po nabyciu odpowiedniego doświadczenia praktycznego, będzie mógł podjąć się bardziej zaawansowanych prac związanych z dokumentacją czy zarządzaniem pracą brygady. Porównując to do pracy w korporacji, można zostać managerem zespołu do zadań specjalnych!
