Obróbki blacharskie to nieodłączne elementy każdego pokrycia dachowego. Mają one nie tylko znaczący wpływ na wygląd dachu, ale też na koszty jego budowy. Warto więc umieć je wykonać samodzielnie. Oto jedna z łatwiejszych metod.
Tekst i ilustracje Jan Grycuk
Obróbki blacharskie to istotny element pokrycia dachowego, którego podstawową funkcją jest zapewnienie szczelności dachu. Drugą często przez dekarzy traktowaną szczególnie ich cechą jest nadanie pracy na dachu walorów estetycznych, wyróżniających się od standardowych, fabrycznie przygotowanych obróbek. Wielu dekarzy poszukuje oraz wymyśla różnorodne rozwiązania w zakresie wykończenia fragmentów pokrycia dachowego tak, by stanowiły oryginalną wizytówkę wykonawcy. Z płaskiego arkusza blachy uzyskują oni skomplikowane kształty, a następnie łącząc je z pokryciem dachowym czy też z innymi detalami osiągają efekty figur przestrzennych. Dążenie do wysokiej jakości oraz jej realizacja jest uważane wśród innych dekarzy oraz inwestorów za umiejętność najwyższych lotów i jest zaletą bardzo pożądaną.
Metoda I
Standardem jest cięcie arkuszy blachy na określone wymiary, gięcie na kształt, który ma ochronić określony fragment dachu, a następnie połączenie go z kolejną obróbką lub z pokryciem dachowym.
Wygięta obróbka wymaga często docięcia w miejscach łączenia, a część blachy musi być odcięta. Ta część prac blacharskich jest najbardziej pracochłonna. Na tym etapie tworzy się szczelne zakłady, zagięcia oraz połączenia. Niech przykładem będzie dolny róg komina. W tym miejscu blachy łączą się po łuku, a więc ich przygotowanie jest najbardziej istotne, ponieważ to ono decyduje o poprawnym wykonaniu łączenia blach i uzyskaniu regularnego kształtu krzywizny.
Cięcie wygiętej blachy jest utrudnione, a często dekarz trasuje linię cięcia na już wygiętym elemencie. Bywa, że trasowanie jest wykonywane „z ręki”. Dla osoby doświadczonej nie jest to trudne, natomiast niektórym wykonawcom może sprawiać pewnien kłopot. Czynność docinania, dopasowania obróbek zdarza się, że jest powtarzana kilkukrotnie dla uzyskania końcowego, poprawnego efektu.
Metoda II
Proponowane inne podejście do wykonania określonej obróbki sprowadza się do zmiany kolejności czynności. Każdą obróbkę możemy wytrasować na arkuszu blachy w formie rozwiniętej. Po tej czynności wycinamy obróbkę, a ostatnim etapem jest jej gięcie. Czynność trasowania na płaskim fragmencie blachy jest dokładna i zdecydowanie łatwiejsza. Również samo cięcie, kiedy linie są widoczne, a blacha – płaska, nawet dla początkujących jest nieskomplikowane. Gięcie to ostatni, finalny etap.
Ta metoda jest polecana w szczególności dekarzom początkującym. Nauka sprowadza się do umiejętności trasowania obróbki rozwiniętej. Efekty dobrze wygiętej o właściwym kształcie obróbki przychodzą zdecydowanie szybciej.
Przykład
W załączeniu do powyższego artykułu przedstawiam przykład oraz sposób wykonania obróbki przedniej skośnej komina. Tego typu rozwiązań na łamach „Naszego Dekarza” może być więcej. Ciekawą propozycją może być obróbka boczna komina łącząca się z obróbką przednią skośną. W literaturze detale blacharskie są prezentowane w formie gotowych rozwiązań. Brakuje rysunków prezentujących kolejność czynności wykonania detalu. Liczę na dyskusję dekarzy oraz możliwość wzajemnego dzielenia się doświadczeniem.
Etapy wykonania obróbki przedniej skośnej:
- wyciąć arkusz blachy,
- wytrasować linie cięcia oraz gięcia,
- ciąć blachę,
- wygiąć obróbkę.
