19 marca przypada święto św. Józefa, patrona miasta Krakowa. W tym wyjątkowym dniu, już od 20 lat Małopolski Cech Rzemieślników i Przedsiębiorców Budowlanych oraz Małopolska Izba Rzemiosła i Przedsiębiorczości wręcza zasłużonym dla miasta medale św. Józefa.
W tym roku jedną z dwóch wyróżnionych osób został Marek Tynka – za wkład pracy w organizację samorządu gospodarczego dekarzy.
Marek Tynka – to nazwisko w Polskim Stowarzyszeniu Dekarzy nie jest nikomu obce. Nie każdy jednak wie, jak rozpoczęła się jego kariera dekarska.
Jak to się stało, że został Pan dekarzem?
W 1978 roku ukończyłem w Bochni szkołę zawodową o specjalności blacharz budowlany. Tak więc jestem z zawodu blacharzem. Wkrótce po szkole podjąłem swoją pierwszą pracę w Krakowie. Po 10 latach zatrudnienia postanowiłem podnieść swoje kwalifikacje zawodowe zdobywając papiery mistrzowskie jako blacharz-dekarz.
Jakie były początki Pana pracy? Jak ona wygląda obecnie?
W 1990 roku wróciłem po rocznej pracy z zagranicy i to wtedy postanowiłem założyć swoją firmę. W tamtych latach dla małych prywatnych firm największą bolączką był brak podstawowego sprzętu i narzędzi. Na początku pracowałem tym, co przywiozłem z zagranicy. Dużym wyzwaniem było zdobycie pierwszych maszyn, po które jeździłem do Wrocławia.
Praca dekarza jest bardzo ciężka i wymagająca, jednak daje dużo satysfakcji i nie zamieniłbym jej na inną. Zajęcie to jest de facto sezonowe, ale w Polsce nie ma to znaczenia. Trzeba bardzo uważnie planować zlecenia na przestrzeni całego roku, aby w czasie zimy, kiedy nie wszystko można zrobić, nie pozostać bez środków finansowych i zajęć dla pracowników.
Obecnie do pracy dostępne są wszelkie nowoczesne maszyny, urządzenia, narzędzia, które przyśpieszają realizację zleceń i uzupełniają braki kadrowe. Istnieją też różne formy zakupu sprzętu. W latach 90- tych ubiegłego wieku było to niemożliwe. Ogromny przeskok jest też na rynku materiałów – kiedyś można było wybierać pomiędzy kilkoma rodzajami pokryć, dzisiaj możemy wręcz przebierać w ofertach firm handlowych. Największą bolączką jest brak ludzi do pracy oraz młodzieży do wyszkolenia w zawodzie.
W jaki sposób przysłużył się Pan miastu?
Od początku wykonywania zawodu jako dekarz jestem związany z Krakowem. Dla miasta wykonuję prace remontowe, nowe dachy i inne ciekawe realizacje. Nie sposób wymienić wszystkich prestiżowych obiektów, które wykonałem. Przez wiele lat służę wiedzą i doświadczeniem na rzecz wizerunku miasta Krakowa. Wykonuję również ciekawe obiekty w różnych miejscach całego kraju.
Jakie korzyści ma przynależność do Stowarzyszenia i Cechu?
Od 2006 roku należę do PSD. Organizacja ta zrzesza dekarzy z całej Polski. Jesteśmy grupą ludzi dbających o jakość pracy w zawodzie. W Stowarzyszeniu wymieniamy się doświadczeniem i wiedzą. Podnosimy nieustannie swoje kwalifikacje, aby być na bieżąco z coraz to nowymi technikami i materiałami pokrywczymi. Należę również do Małopolskiego Cechu Rzemieślników i Przedsiębiorców Budowlanych. Jest to prestiżowa organizacja z ponad 500-letnią tradycją. Zrzesza ona rzemieślników pracujących na rzecz miasta Krakowa.
Dla nas dekarzy najważniejsze wydarzenia to coroczne targi Budma w Poznaniu oraz Dzień Dekarza w lipcu. Integracja dekarzy i przedstawicieli firm handlowych jest dla nas okazją do miłych spotkań, często całymi rodzinami, co nas jeszcze bardziej jednoczy. W Cechu najważniejszym wydarzeniem jest dzień św. Józefa patrona miasta Krakowa (19 marca) oraz spotkanie opłatkowe (6 stycznia). W uroczystościach tych uczestniczą władze miasta, Małopolska Izba Rzemiosła i Przedsiębiorczości oraz przedstawiciele innych krakowskich cechów.
Obchody dnia św. Józefa rozpoczynają się uroczystą mszą w bazylice Bożego Ciała na krakowskim Kazimierzu. Po mszy prezydent miasta co roku wręcza dwa medale. Medal św. Józefa jest prestiżowym odznaczeniem w Cechu, przyznawanym od 20 lat. Laureatem pierwszego został papież Jan Paweł II, a po nim wiele zasłużonych dla Krakowa osób oraz instytucji. Jestem dumny i zaszczycony, że mogłem znaleźć się w takim gronie. (K.H-M.)
